10. ตติยลัจฉาสูตร

[177] ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม
4 ประการ เป็นผู้สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน
แต่ไม่สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น ธรรม 4
ประการเป็นไฉน ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็น
ผู้มีความเข้าใจได้เร็วในกุศลธรรมทั้งหลาย 1 เป็นผู้ทรงจำธรรม
ที่ได้ฟังแล้ว 1 พิจารณาเนื้อความแห่งธรรมที่ได้ทรงจำแล้ว 1
รู้อรรถรู้ธรรมแล้วปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม 1 หาเป็นผู้มีวาจา
งามกล่าวถ้อยคำไพเราะ ประกอบด้วยวาจาของชาวเมืองอันสละ-
สลวย ไม่มีโทษ ให้รู้ประโยชน์ไม่ หาชี้แจงสพรหมจารีให้เห็นแจ้ง
ให้สมาทาน ให้อาจหาญ ร่าเริงไม่ ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย ภิกษุ
ผู้ประกอบด้วยธรรม 4 ประการนี้แล เป็นผู้สามารถในอันปฏิบัติ
เพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน แต่ไม่สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์
เกื้อกูลแก่ผู้อื่น.
จบ ตติยลัจฉาสูตรที่ 10

11. จตุตถลัจฉาสูตร

[178] ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 4
ประการ เป็นผู้สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น
แต่ไม่สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน ธรรม 4
ประการเป็นไฉน ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็น
ผู้มีความเข้าใจเร็วในกุศลธรรมทั้งหลาย 1 เป็นผู้ทรงจำธรรมที่
ได้ฟังแล้ว 1 แต่ไม่พิจารณาเนื้อความแห่งธรรมที่ได้ทรงจำไว้
หารู้อรรถรู้ธรรมแล้วปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมไม่ เป็นผู้มีวาจา
งามกล่าวถ้อยคำไพเราะ ประกอบด้วยวาจาของชาวเมืองอัน
สละสลวย ไม่มีโทษ ให้รู้ประโยชน์ 1 เป็นผู้ชี้แจงสพรหมจารี
ให้เห็นแจ้ง ให้สมทาน ให้อาจหาญ ร่าเริง 1 ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย
ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 4 ประการนี้แล เป็นผู้สามารถในอัน
ปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น แต่ไม่สามารถในอันปฏิบัติ
เพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน.
จบ จตุตถลลัจฉาสูตรที่ 11